تو را من چشم در راهم » نه مثل شعر نیمایی

شباهنگام و در ماتم ، میان خواب رویایی

نه در شاخ تلاجنها ، نه در یک سایه ی سنگین

نه با یک قلب افسرده ، به زیر چرخ مینایی

تو را من چشم در راهم ، سحر پهلوی نیلوفر

کنار بستر شب بو ، تو هم از شرق می آیی

همیشه با خودم هستی ، میان چشم و در سینه

تو را هر لحظه می فهمم ، تو یک احساس زیبایی

« عزیزم کاسه ی چشمم سرایت » وای کم گفتم

تمام هستیم از تو ، که تو یک قسمت از مایی

میان چشم پر اشکت ، تو غرقم کردی و رفتی

ولی من زندگی کردم ، در آن چشم اهورایی

دلم می خواهد از راهی که رفتی باز برگردی

نه صبر و طاقتی مانده ، نه امیدی به فردایی

فقط این بار می پرسم ، جوابش را نمی خواهم

« تو را من چشم در راهم » چرا آخر نمی آیی

سید قاسم نظام